رسیدگی مالیات عملکرد سالانه

برای اهداف اطلاعاتی، این ماتریسی است که ما روی آن کار کرده ایم. در حالی که برخی از هزینه های مالیاتی به جامعه کمک می کند تا به اهداف فرخنده دست یابد - برای مثال، با تشویق کمک های خیریه یا کمک به خانواده هایی که با موقعیت های بهداشتی پرهزینه مواجه هستند، برخی دیگر به طور نامناسب، نامناسب، و به طور نامتناسبی برای خانوارهای پردرآمد سود می برند. اصلاحات می تواند مالیات ها را ساده کند، توزیع درآمد را کمتر نابرابر کند و سالانه میلیاردها دلار برای درآمدهای دولت به ارمغان بیاورد.

    در سال 2018، کسورات، اعتبارات، مستثنی‌ها و سایر هزینه‌های مالیاتی بیش از 1.3 تریلیون دلار درآمد برای دولت هزینه داشت که حدود 6.3 درصد از تولید ناخالص داخلی است.

خانوارهای پردرآمد بیشتر از هزینه‌های مالیاتی استفاده می‌کنند و یارانه‌های وارونه ایجاد می‌کنند که به طور نامتناسبی به نفع افراد مرفه است.

قانون کاهش مالیات و مشاغل سال 2017 از دست دادن درآمد فدرال از طریق هزینه های مالیاتی را حدود 10 درصد برای سال های 2018-2020 کاهش داد.

یک نگاه نزدیکتر

در اصل، مالیات بر درآمد می تواند برنامه نرخ تصاعدی یکسانی را برای تمام درآمدهایی که یک فرد در سال به دست می آورد اعمال کند. در عمل، سیستم ما به مراتب از این مفهوم فاصله دارد. عمدتاً، این به دلیل حضور قابل توجه «هزینه‌های مالیاتی» است - کسرها، اعتبارات و سایر اولویت‌ها که می‌توانند بار مالیاتی مردم را کاهش دهند. مردم اغلب مخارج مالیاتی را "خلافه" می نامند، که نشان می دهد مالیات دهندگان از برخی مزایای ناخواسته یا محدود ارائه شده بهره برداری می کنند. اما بسیاری از آنها به میلیون ها خانوار در اکثر سطوح درآمدی خدمات رسانی می کنند. این ترجیحات معادل مخارج دولتی است که از طریق قوانین مالیاتی انجام می شود - که اصطلاح "هزینه مالیاتی" از آنجا آمده است.